ماده تاریک

از زندگیت راضی هستی؟» این‌ها آخرین کلماتی‌اند که جیسون دسن به خاطر دارد، قبل از این که فرد ناشناسی که ماسک به صورت دارد او را برباید، قبل از این که به هوش بیاید و متوجه شود دست و پایش به تخت چرخ‌داری بسته شده و تعدادی غریبه دوروبرش را گرفته‌اند، و قبل از این که شخص ناشناسی به او لبخند بزند و بگوید: «خوش اومدی، رفیق قدیمی.» اما این تمام داستان نیست. زندگی جیسون با قبل فرق کرده؛ همسرش در واقع همسرش نیست. پسرش هرگز متولد نشده است. خود جیسون هم دیگر یک استاد معمولی فیزیک نیست، بلکه دانشمند باهوش و معروفی است که موفق به کشف خارق‌العاده‌ای شده است، کشفی محیرالعقول. آیا جیسون عقلش را از دست داده است؟ آیا خواب می‌بیند؟ اگر چیزی که جیسون می‌داند حقیقت دارد، پس چرا نمی‌تواند دلیلی برای اثباتش پیدا کند؟ چرا یک شبه تمام چیزهایی که می‌دانسته و می‌شناخته او را ترک کرده‌اند؟